برخیز! با توام ای دلگشای نور
برخیز! تا رویم در راستای نور
ما این نبوده ایم از نسلهای شب
برخیز! تا شویم از بچه های نور
از ذره ذرۀ هر صبح در کنار
با هم بنا کنیم هفت آسمان نور
از خود جدا کنیم این هاله های نحس
شاید قرین شویم با همصدای نور
روزی رسد، دل خود فرش می کنیم
در جمع لاله ها، در پاگشای نور
۴ نظر:
سلام خانم مهرآئین.من حسن توسلی هستم ووبلاگ شما را لینک کردم.مهم نیست شما همینکار را درحق من می کنید یا نه.فقط این بهانه ای است که هرازچند گاهی من بتوانم به وبلاگ شما بیایم وشعر بخوانم.همین.
سلام شعر قشنگ در عین حال امید بخش بود .
موفق موید باشید بانو فاطمه
سلام فاطمه جان
وبلاگت را تازه امروز ديدم
خوشحالم كه تو را اينجا ميبينم.
نويسا باشي هميشه.
سلام مهرآيين! زيبا بود به اميد موفقيت بشتر!
ارسال یک نظر