۱۳۹۰ دی ۱, پنجشنبه

ز سردی بهشت رانده گان

اَیا ز سردی بهشت رانده گان!
شما که رخ به سوی آسمان گرفته اید
و های های و سوزتان
به قهقرای این زمین،
به آخرین فلک رسیده است
در این زمین که روزهای تان
به سان روزهای حوریان در آن بهشت
به پیش می رود
چگونه رخ به سوی آسمان گرفته اید؟
دمی که خوش
همی رود به پیش
برای تان بهشتی است از زمین
کنار یکدگر
در آستان مهر
...
به پاس همدگر
در آن زمان
بغل به مهر و دوستی
برای هم همی گشای!
(چهار شنبه 23 قوس 1390)

۲ نظر:

javid sharifi گفت...

khanum mehraeen tamame sher hayat ra khandam waqean ke ziba bod wali in sheret kheiliiiiiii ziba ast khosham amad

ناشناس گفت...

سروده هایت در مجموع زیبااست ولی من ازاین شعرات خیلی خوشم آمد موفق باشید.جاوید شریفی