کمی هم آسمانی!

می روم آنسوی بیسو
تا کنم دل را تهی از
هر چه درد و غم بود او
دلی خواهم فقط نیکو
فقط پاک و
فقط خالی،
دلی خواهم فقط آبی!

یاد

غروب شد، دلم
در آن زمین دیشبی
کنار خواهرم،
برادرم...
نیامده ست با من او
آبها درختها و کوههاست
که بین ما نشسته اند

کاش دوباره صبح می شدو...

...
دلم کنار من و با من است.

پرشور اما خالی و خاموش

این منم تا بیابانها،
                  خالی
تا به دریا،
           پرشور
تا ابدیت،
         خاموش.

خالی!
      پرشور!
               خاموش!
                        نعره می زند استخوانهای فرسوده فصل باد.

این
منم...!

شب

شب است و ماه دیگر نمی خواهد
بروی همگنان من
که از هر سو به او محتاج،
                                  بتابد تا شوم خرم

من او را باز می خواهم
نمی خواهم بدون او
شود شامم سیه چون قیر

شب است و ماه را می خواهم
سپید و پاک
            تنها در دل این شب سیاهی ها.

سکوت

زمانی برای زیستن
                     برای گریستن...
او را دوست دارم

و خواهم داشت.

با درود!

با ایجاد این وبلاگ می خواهم درون نوشته هایی داشته باشم. البته آنچه را می نویسم جز ساخته ها و پرداخته هایی از درون من نیست.